Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Międzyrzeczu

UZASADNIENIE

Powód – U. 3 Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W. wniósł pozew o zapłatę przeciwko pozwanej H. L. (1) w elektronicznym postępowaniu upominawczym. Powód domagał się zasądzenia kwoty 1.231,25 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu oraz zwrotu kosztów procesu. W uzasadnieniu pozwu wskazano, że roszczenie wynika z umowy o prowadzenie rachunku bankowego zawartej przez pozwaną z Bankiem (...) S.A. w W. w dniu 10 listopada 2011r. W ramach rachunku bankowego pozwanej został przyznany limit debetowy. W okresie obowiązywania umowy pozwana nie spełniła świadczenia na rzecz banku polegającego na zwrocie kwoty pozyskanej w ramach limitu debetowego. Bank rozwiązał umowę o prowadzenie rachunku za wypowiedzeniem, wskutek czego roszczenie wobec pozwanej o zapłatę stało się wymagalne. W dniu 22 czerwca 2017 roku bank przeniósł wierzytelność w wobec pozwanej na D. Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Funduszu Inwestycyjny Zamknięty, a następnie powód nabył wierzytelność wobec pozwanej umową przelewu z dnia 10 lipca 2017r. Pozwana została wezwana do zapłaty długu, pomimo tego świadczenia na rzecz powoda nie spełniła. Na dochodzoną pozwem kwotę złożyły się: niespłacona należność w kwocie 1.102,20 zł, opłaty , prowizje i koszty w kwocie 0,08 zł, odsetki umowne w kwocie 4,27 zł oraz odsetki za opóźnienie w kwocie 124,0 zł ustalone od dnia następnego po dniu rozwiązania umowy o prowadzenie rachunku bankowego do dnia poprzedzającego złożenie pozwu od kwoty niespłaconego zobowiązania.

Postanowieniem z 24 listopada 2017 roku referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin-Zachód w Lublinie przekazał sprawę do Sądu Rejonowego w Międzyrzeczu.

Na rozprawie w dniu 8 marca 2018r. obecna pozwana uznała roszczenie, przyznała że zawierała umowę o prowadzenie rachunku bankowego z Bankiem (...) S.A., na podstawie tej umowy otrzymała kwotę 1.102,20 w ramach limitu debetowego, której nie zwróciła bankowi , nie kwestionowała wysokości dochodzonych pozwem odsetek oraz opłat. Pozwana wniosła o rozłożenie świadczenia na raty po 50 zł z uwagi na sytuację rodzinną pozwanej oraz uzyskiwane dochody.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

H. L. (1) zawarła w dniu 10 listopada 2011r. umowę o prowadzenie rachunku bankowego z Bankiem (...) S.A. we W.. Na podstawie tej umowy H. L. następnie zawarła z bankiem umowę o limit debetowy. W ramach limitu wykorzystała kwotę 1.102,20 zł, której nie zwróciła bankowi. Umowa o prowadzenie rachunku została rozwiązana przez bank po upływie okresu wypowiedzenia.

Okoliczności bezsporne, a ponadto:

- umowa rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowego z 10.11.2011r. - k. 21-25

Umową przelewu wierzytelności z dnia 22 czerwca 2017 roku Bank (...) S.A. we W. przeniósł na D. Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W. m.in. wierzytelność wobec H. L. (1) wynikająca z umowy o prowadzenie rachunku bankowego z 10 listopada 2011 roku.

Dowód:

–

umowa przelewu wierzytelności z 22.06.2017r. - k. 36-45,

–

wyciąg z załącznika do umowy przelewu – k. 19.

W dniu 10 lipca 2017 roku pomiędzy D. Niestandaryzowanym Sekurytyzacyjnym Funduszem Inwestycyjnym Zamkniętym w W. a U. 3 Niestandaryzowanym Sekurytyzacyjnym Funduszem Inwestycyjnym Zamkniętym w W. została zawarta umowa przelewu wierzytelności obejmującą wierzytelność wobec H. L. wynikającą z umowy o prowadzenie rachunku bankowego z 10 listopada 2011r.

Dowód:

–

umowa przelewu wierzytelności z 10.07.2017r. - k. 30-35,

W dniu 28 lipca 2017r. zostało sporządzone zawiadomienie H. L. o przelewie wierzytelności na rzecz U. 3 Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W..

Dowód:

–

zawiadomienie o przelewie z dn. 28.07.2017r. -k. 20.

W dniu 24 sierpnia 2017 roku U. 3 Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjnym Zamkniętym w W. sporządził wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu, w którym stwierdził istnienie wymagalnej wierzytelności w wysokości 1.231,25 zł wobec H. L. (1).

- wyciąg z ksiąg funduszu sekurytyzacyjnego – k. 17

W 2017 roku H. L. (1) wykonywała pracę zarobkową w Niemczech, gdzie zarabiała 1100 euro miesięcznie. Umowa o pracę została rozwiązana.

H. L. (1) jest zarejestrowana jako osoba bezrobotna bez prawa do zasiłku, sama wychowuje dziecko – niemowlę 7-miesięczne. Otrzymuje zasiłek wychowawczy, świadczenie wychowawcze i zasiłek rodzinny, których łączna wysokość to 1500 zł. Ponosi koszty utrzymania swojego i dziecka w wysokości 300 zł miesięcznie, uiszcza opłaty za prąd, wodę w kwocie 300 zł miesięcznie. Mieszka w lokalu stanowiących współwłasność z byłym mężem.

Dowód:

–

przesłuchanie pozwanej H. L. – k. 88v.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się zasadne w całości.

Pozwana obecna na rozprawie uznała powództwo w całości, a w świetle okoliczności fatycznych sprawy nie ma podstaw do przyjęcia, że oświadczenie to jest sprzeczne z prawem, zasadami współżycia społecznego lub zmierza do obejścia prawa. Zgodnie z art. 213 § 2 kpc sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba że uznanie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa. Pozwana przyznała ponadto, że zawierała z cedentem – Bankiem (...) S.A. we W. umowę o prowadzenie rachunku bankowego i uzyskała dostęp do limitu debetowego, który wykorzystała w kwocie 1.102,20 zł. Pozwana nie kwestionowała wysokości dochodzonych pozwem odsetek i opłat oraz kosztów, ani skuteczności przelewu wierzytelności na rzecz powoda. Stosownie do art. 229 kpc nie wymagają dowodu fakty przyznane w toku postępowania przez stronę przeciwną, jeżeli przyznanie nie budzi wątpliwości. Pozwana została pouczona na rozprawie o treści tego przepisu i skutkach prawnych przyznania faktów przytoczonych w pozwie, a stanowisko wyrażone na rozprawie nie budziło wątpliwości co do woli przyznania faktów przytoczonych przez powoda w powie. W świetle takiego stanowiska pozwanej, w procesie nie istniały pomiędzy stronami okoliczności sporne. Pozwana uznając powództwo wniosła jednakże o rozłożenie świadczenia na raty z powodu sytuacji osobistej oraz braku wystarczających środków pieniężnych do jednorazowego zaspokojenia roszczenia powoda oraz z tego samego powodu wniosła o nieobciążanie jej kosztami procesu.

Zgodnie z art. 320 kpc w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie, a w sprawach o wydanie nieruchomości lub o opróżnienie pomieszczenia – wyznaczyć odpowiedni termin do spełnienia tego świadczenia. W orzecznictwie wskazuje się, że „przepis art. 320 KPC określa szczególną regułę wyrokowania, dotyczącą przedmiotu orzekania, dającą sądowi możliwość uwzględnienia także interesów pozwanego, w zakresie czasu wykonania wyroku, a interesów powoda przez uniknięcie bezskutecznej egzekucji. Mimo umiejscowienia go wśród przepisów postępowania, ma on charakter materialnoprawny, ponieważ modyfikuje treść łączącego strony stosunku cywilnoprawnego, w odniesieniu do sposobu i terminu spełnienia świadczenia przez pozwanego i w tym zakresie jest konstytutywny. Z treści tego uregulowania wynika jego szczególna, wyjątkowa natura, której konsekwencją jest możliwość stosowania go w razie zaistnienia szczególnie uzasadnionych wypadków, należących do sfery majątkowej pozwanego. Rzeczą pozwanego jest wykazanie istnienia tych wypadków” (wyrok Sądu Najwyższego z 3 kwietnia 2014r., sygn. V CSK 302/13). Przyjąć należy, że szczególnie uzasadniony wypadek zachodzi w sytuacji, kiedy natychmiastowe wykonanie wyroku byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Sąd miał na uwadze te wskazania, a w okolicznościach faktycznych sprawy uwzględnił, że pozwana aktualnie przebywa na urlopie wychowawczym, zatem z istoty tego uprawnienia nie ma możliwości podjęcia pracy zarobkowej , skoro wychowuje i sprawuje samodzielnie opiekę nad małym dzieckiem. Pozwana uzyskuje zasiłek wychowawczy, świadczenie wychowawcze oraz zasiłek rodzinny w łącznej wysokości 1500 zł. Dochody w takiej wysokości nie są wysokie i mając na uwadze wiedzę o aktualnej wysokości kosztów utrzymania , z pewnością nie umożliwiają pozwanej jednorazowego spełnienia świadczenia na rzecz powoda, ale Sąd miał na uwadze, że pozwana jeszcze do niedawna uzyskiwała wysoki dochód, z pracy zarobkowej za granicą, z którego część winna przeznaczyć na spłatę długu wobec powoda. Skoro tego nie uczyniła w warunkach korzystniejszych , to trudno w chwili obecnej obciążać powoda koniecznością oczekiwania na spłatę długu. J. Sąd zważył, że opieka i wychowanie dziecka w połączeniu z otrzymywaniem świadczeń na ten cel nie mogą być automatycznie uznawane za szczególnie uzasadnione okoliczności , nakazujące rozłożenie świadczenia na raty.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd zasądził od pozwanej H. L. (1) na rzecz powoda U. 3 Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w W. kwotę 1.231,25 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 30 sierpnia 2017 roku do dnia zapłaty.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 kpc oraz art. 99 kpc w zw. z § 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. Z 2015r., poz. 1804). Zgodnie z art. 98 § 1 kpc strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. W myśl § 3 do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony. Stosownie zaś do art. 99 kpc stronom reprezentowanym przez radcę prawnego lub rzecznika patentowego oraz Skarbowi Państwa reprezentowanemu przez Prokuratorię Generalną Skarbu Państwa zwraca się koszty w wysokości należnej według przepisów o wynagrodzeniu adwokata.

Powód wygrał proces w całości zatem poniesione przez powoda koszty procesu winny zostać przez pozwaną zwrócone. Mając to na uwadze, Sąd zasądził od pozwanej H. L. (1) na rzecz powoda kwotę 317 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, obejmujących kwotę kosztów zastępstwa procesowego – 270 zł, opłatę od pozwu 30 zł i opłatę skarbową od pełnomocnictwa – 17 zł.